spioh, to odeślij mnie do jakiego źródła pisanego tych egzegetów, bo chciałbym przeanalizować ich "mowy", poznać ich argumenty. Możesz temu nie wierzyć, ale mnie uczono, że BT do jednych z najlepszych przekładów należy. Na UWr wykłada wspaniały człowiek. Imię jego Jan, nazwisko - Kamieniecki. Pan dr zna języki biblijne. Nie wiem jak teraz, ale swojego czasu prowadził kurs: "Biblia w języku i kulturze". Pamiętam, że jego opinia była jednoznaczna: BT to jeden z najlepszych przekładów, który w naszej polskiej kulturze występuje w serii tłumaczeń. Na warsztatach rozważaliśmy co lepsze, tj. czy błogosławiony, czy szczęśliwy? Pan dr mówił trochę podobnie do Talmida. Trzeba pamiętać w jakiej kulturze językowej przebywał Chrystus Pan, zanim się jakieś pozornie szczęśliwe literki opublikuje. Trudno mi uwierzyć, żeby, przykładowo, św. Łukasz nie zadbał o jakąś głębszą analizę struktury języka, w jakiej przebywał Chrystus. Skoro św. Łukasz odważył się na badanie istoty Mesjasza i Jego mów, to z pewnością zadbał o to, by Grekom nie dać koślawego świadectwa. Sądzę, że w naszym języku jest ogromna różnica między 'błogosławiony' a 'szczęśliwy'. Między tymi słowami nie zachodzi zjawisko pełnej synonimiczności. Stąd też uważam, że żonglowanie tymi słowami w przekładzie Pisma Świętego jest niepoważne i niezwykle niebezpieczne. Nie można sobie przyjmować wyrazów wg upodobań i sugerować: ten wyraz jest bliżej czytelnika współczesnego, dlatego też lepszy on od jakiegokolwiek innego. Praca nad przekładem Pisma Świętego, to najtrudniejsza praca dla translatora. Tłumacz powinien się kilka, a nawet kilkanaście razy przyjrzeć jednemu słowu zanim odda swoje tłumaczone dzieło do publikacji.
Kilka przykładów, odnoszących się do Łk 1,48:
Vlg: quia respexit humilitatem ancillae suae ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes
BT: Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia
BW: bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia
BW-P: bo wejrzał na małość sługi swojej. Oto teraz będą mnie nazywać błogosławioną wszystkie narody
BG: Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej; albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody
BB: Gdyż wejźrzał na pokorną służebnicę swą, bo oto od tego czasu błogosławioną mię powiedać będą wszytki wieki
BP: Bo spojrzał na swoją pokorną służebnicę. I odtąd nazywać mnie będą szczęśliwą wszystkie narody
Źródło:
http://www.biblia.info.pl/biblia.php
PŚ NT, tłumaczył z języka greckiego ks. pros. dr Seweryn Kowalski, Warszawa 1977: iż spojrzał na niskość służebnicy swojej. Odtąd powiem zwać mnie będą błogosławioną wszystkie narody
PŚ SiNT, Opracował Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła, wydanie z 2008: bo spojrzał na uniżenie swojej służebnicy. Odtąd wszystkie pokolenia nazywać będą mnie szczęśliwą.
PŚ w przekładzie Nowego Świata, przetłumaczono z New World Translation of the Holy Scriptures, wyd. z roku 1982 [polski przedruk z 2007]: ponieważ spojrzał na uniżenie swej niewolnicy. Oto bowiem odtąd wszystkie pokolenia będą mnie zwać szczęśliwa
PS. Jeśli chodzi o BT, to ogromnie się cieszę, że w piątym wyd. stoi odważny Paraklet, którego już patron tłumaczy nie ośmielił się przełożyć na łacinę. W 5. wyd. BT wykazano największą roztropność, ponieważ nie zabrano Mu, tj. Parakletowi, tych cech, które, oprócz wspomożenia i pocieszenia, posiada. Ograniczając Parakleta wyłącznie do Pocieszyciela lub Wspomożyciela, uważam za wyrządzenie Mu wielkiej krzywdy.
[ Dodano: Pią 03 Kwi, 2009 14:29 ]
spioh napisał(a):czasem mam wrażenie, że niektórzy chcą widzieć w tekście więcej niż tam jest napisane. (to nie tylko w odniesieniu do dywagacji o makaryzmie, ale również do PS'a)
Czasem mam wrażenie, że niektórzy nie chcą widzieć w tekście tego, co zostało tam umieszczone i przyjąć, że Słowo jest bardziej ponadczasowe, aniżeli czasowe i odnoszące się wyłącznie do ludzi starych czasów. Podobne to jest do wieszania psów na psy, kiedy nie wie się, co kiedyś miał w sobie metaforycznego pies.
PS. spioh, nie przyszedłem tu walczyć z ludźmi wierzącymi. Przyszedłem tu być z Nimi, pośród Nich i nigdy przeciw Nim.